Polskie Święta w katolickim kraju...

Ludziom pozbawionym empatii i zdolności pojmowania treści a także tym, którzy świadomie nie chcą zrozumieć istoty wiersza – w pełnym zrozumieniu ich deficytów wyjaśniam:

Próbuję (w nim) - na podstawie i własnych doznań – oddać znaczenie polskiej Tradycji w przetrwaniu Narodu (składającego się także z innych wyznań i mniejszości) oraz odwieczną Tęsknotę Polaków porozrzucanych po całym świecie wojną, sytuacją gospodarczą lub wrogim działaniem za Świętami w rodzinnym domu, w gronie Rodziny, wśród najbliższych – to informacja dla tych którzy nie potrafią lub nie chcą głębi naszych uczuć ani naszej Tradycji uszanować.

… jeśli jednak ktoś w Polsce, kraju gdzie nawet Prezydenci ukazują się w towarzystwie Episkopatu na wszelkich uroczystościach świeckich, gdzie Hierarchowie Kościoła od wieków błogosławią sztandar, a zapiekli komuniści w ostatniej swej godzinie wołają przecież księdza, a nie „pierwszego” sekretarza uważa, że Polska nie jest „krajem katolickim” – wolno mu mieć takie zdanie. Bo Polska dla której te Święta są tak ważne – jest tolerancyjna.

Polska, która od wieków nie poddała się dokonywanej przez najeźdźców i bandy zaborców laicyzacji, słynęła od wieków i słynie z Tolerancji dla ludzi innej niż katolicka wiary, a tym bez wiary dawała często schronienie i traktowała jak Matka dzieci. Dlatego też Świeta katolickie w katolickiej Polsce mają swoją niepowtarzalną specyfikę, zapach i koloryt i coś, co je wyróżnia wśród innych – są dla wszystkich, wierzących lub nie. I dla malkontentów i dla zachwyconych – dla każdego wędrowca jest miejsce przy Wigilijnym stole.

Każdy, niezależnie od miejsca urodzenia, koloru skóry lub wyznania może kiedyś poczuć się i być Polakiem. Matka przygarnie. Ojciec rozgrzeszy. Tolerancja jednak nie oznacza, że wolno jej nadużywać. Niech pamiętają o tym ci, którzy naśmiewają się z wiary naszych Przodków, których sformułowanie „Polska – kraj katolicki” – uwiera…

… a mnie, nazywanemu czasem Poetą, Polakowi od pokoleń i Europejczykowi nikt nie powinien odbierać prawa do pisania Prawdy o moim kraju, tak jak Polakom i katolikom na całym świecie zamykać ust, odmawiać prawa do zachowania i kultywowania swoich zwyczajów i Tradycji. Pisanie o tym i podawanie Prawdy w sposób zgodny z sumieniem to nie tylko licentia poetica lecz także mój obowiązek, będący też niezbywalnym przywilejem każdego Człowieka.

Wszystkiego Najlepszego życzę Wszystkim Wam… szczególnie jednak ludziom samotnym i Polakom tęskniącym na całym świecie za domem rodzinnym, spokojem i zapachem świątecznej choinki. Te trudne dla nich Dni niech będą też radosne.

25.XII.2011